I Pronomi Personali [Kişi Zamirleri]

İtalyan kişi zamirleri şunlardır :

Kişi	Tekil
1.nci	io	ben
2.nci	tu	sen
3.ncü	lui	o
3.ncü	lei	o
	Çoğul
1.nci	noi	biz
2.nci	voi	siz
3.ncü	loro	onlar

Üçüncü kişi için şu zamirler bazı metinlerde bulunabilir, ancak çağdaş İtalyanca’da normalde kullanılmazlar :

egli [m], esso [m]	tekil lui yerine
ella [f], essa [f]	tekil lei yerine
essi [m], esse [f]	çoğul loro yerine

Lui (üçüncü tekil şahıs zamiri), eril bir ismin yerine geçmektedir (İngilizce ‘he’ gibi); lei, dişil bir ismin yerine geçiyor (İngilizce ‘she’ gibi).

Lui, lei ve loro yalnızca kişilere atıfta bulunur. Nesnelere atıf yapılırken, İtalyanca normalde eskimiş formları esso, essa, essi, esse kullanmayı önler ve zamiri tamamen cümleden çıkarır.

Lui è Paolo, lei è Anna.
O Paolo, o da Anna.

‘Cos’è?’ ‘È una chiave.’
“Bu nedir?” “Bu bir anahtardır.”

È la chitarra di Anna.
Bu Anna’nın gitarı.

Sono i libri di Paolo.
Onlar Paolo’nun kitapları.

Resmi form

İtalyanca’da, tanımadığımız insanlarla birlikte ya da bir dereceye kadar formalitenin gerekli olduğu kişilerle konuşmanın resmi bir yolu vardır. Resmi form gerektiğinde, hem erkekler hem de kadınlar için tekil olarak kullanılan zamir Lei (üçüncü şahıs tekili dir.); Çoğul için kullanılan zamir normalde Voi‘dir, ancak formalite derecesinin yüksek olduğu durumlarda Loro kullanılabilir:

Lei è molto gentile, Signore.
Çok kibarsınız (efendim).

Lei non è troppo alta, Signora!
Çok uzun değilsiniz (Hanımefendi)!

Signora Belli, (Lei) ha la patente?
Bayan Belli, ehliyetiniz var mı?

Professore, (Lei) ha tempo?
Zamanınız mı var (Profesör / Efendim)?

Signor Neri, (Lei) è pronto?
Bay Neri, hazır mısınız?

Signori Conti, (Voi) siete italiani?
(Signori Conti, Loro sono italiani?)
Bay ve Bayan Conti, siz İtalyan mısınız?